باز هم یک مطلب جالب، ولی قبل از اون:

آقا من می‌دونستم این شبیه‌سازی آخرش هم نمی‌فهمه نمره‌ی کدوم تمرین منو باید درست کنه. بابا انصافاً هم چیز خیلی پیچیده‌ای بود. اگه می‌فهمید من اصلاً بهش ایمان می‌آوردم. ولی در مجموع چندان ناراضی نیستم، حالا جای کار داره.

دوم اینکه: این قلنبه(رستهم) هم راست می‌گفت‌ها. جدّی این چیزایی که بهش می‌گفت عقده بدجوری قلنبه شده. روزبه از این بازی‌های روان‌کاوی‌ات به من هم یاد بده ببینم چمه.

وامّا علــم!

هیدروژن فلزی:

حتماً تا حالا به جدول تناوبی نگاه کردید. جای هیدروزن رو هم که یادتونه، بالای فلزّات قلیایی. با وجود اینکه هیدروژن از این هم‌نشینی بهره چندانی نبرده و سیلون و ویلون شده و بیشتر با نافلزات می‌پره، ولی خوب هنوز چند قطره‌ای خون فلزات قلیایی رو داره. شاید بهترین نشونه‌اش هم کم بودن الکترون‌خواهی هیدروژن باشه که البته تقریبا تنها خاصیت فلزی هیدروژن در شرایط استاندارد است.

امّا داستان از این قراره که پژوهشگران به دنبال یه پیش‌بینی در جستجوی هیدروژن فلزی هستند، مادهٔ عجیبی که تنها ممکنه در فشار‌هایی میلیون‌ها برابر فشار جو درست بشه. در واقع مدل‌های نظری پیش‌بینی کردن که هیدروژن در فشار‌های فوق‌العاده بالا فلز می‌شه. مثلا در فشار حدود ۲ میلیون اتمسفر، هیدروزن مقاومت الکتریکی‌اش رو از دست می‌ده و رسانا می‌شه. اگر فشار به ۴ میلیون اتمسفر برسه (که تقریبا برابر فشار در مرکز زمینه) هیدروژن چنان فلز می‌شه که حتی در دمای اتاق هم ابررسانا خواهد بود.

حتما میذگید چطوری می‌شه به همچین فشاری رسید. ساده است، کافیه هیدروژن رو بین سطح کربنی که باهاش الماس مصنوعی درست می‌کنند تزریق کنیم. در واقع پژوهشگران با انجام این کار نخستین تبدیل حالت هیدروژن در ۲ میلیون اتمسفر را مشاهد کردند. در این شرایط هیدروژن مات می‌شود، که این ماتی نشانهٔ تغییر آرایش الکترونی هیدروژن تحت فشار است.

اعتقاد دانشمندان بر این است که قسمت عمده‌ی سیاره‌ی مشتری از این هیدروژن مات فلزی تشکیل شده است. و البته این خبر بسیار هیجان انگیزی برای طرح همجوشی هسته‌ای است.

و امّا در نهایت اینکه: پاره‌ای از مدل‌های نظری پیش‌گویی کردند که هیدروژنی که در این شرایط تشکیل شد، می‌تواند در شرایط عادی پایدار بماند.که البته دانشمندان هرچقدر هم که بگردند سوختی بهتر از این برای راکتورهای همجوشی هسته‌ای پیدا نخواهند کرد.

برچسب‌ها: علمی: شیمی - فیزیک