نمی‌دونم تا حالا مراحل درمان یک نفر که نسبتاً سخت سوخته رو دیدی یا نه. یه جاییش هست که هرروز باید پانسمان زخم عوض شه، و دشواریش اینه که هرروز پوست تازه تشکیل شده به نوار پانسمان می‌چسبه [در واقع به علّت مرطوب بودن زخم، لابه‌لای نوار پوست تازه ساخته می‌شود].

موقع کندن پانسمان باید خیلی تند عمل کرد. و تصوّر کن حال آن‌که هرروز پوست کنده می‌شود. شهودش چنگ زدن به زخم در حال التیام است، گرچه بسیار ضعیف‌تر. بار نخست گرمی و نمی‌دانی، درد و رنج واقعی بار‌های دیگر است که به زجه می‌افتی. ولی باید کَند تا بهبودی بدست آید.

‍ این هم مثل همان است، بار‌های بعدی دردش بیشتر است ولی شاید لازم است. روزی فرشته‌ای بودی، اکنون ناخن بر زخم می‌کشی. شاید آن ذهنیّت باید کنده شود، دردناک است ولی باید بشود:

I don't think you trust,

In, my, self righteous suicide,

I, cry, when angels deserve to die

In my, self righteous suicide,

I, cry, when angels deserve to die

و اینک علم

آلیاژ‌های ناآشنا:

این دفعه می‌خواهم از یک موضوع آشنا صحبت کنم، آلیاژهای فلزی. شاید بشه گفت که قرن‌هاست که بشر با نحوه‌ی ساخت آلیاژ‌ها اشناست و برای این ‌کار از روشی استاندارد استفاده می‌کند. کافی است فلزّات مذاب را با هم مخلوط کنیم. البته با این روش نمی‌توان آلیاژهایی را که شامل فلزات فعال‌تر است را ساخت. یکی از این آلیاژها که در صنعت هواپیما سازی کاربرد فراوانی دارد Al-Li است که برای آن کوره‌ها و تکنیک‌های خاصی طراحی شده است.

یکی از این تکنیک‌ها تغییر در نحوهٔ سرد کردن آلیاژ است. در روش‌های عادی آلیاژ به کندی سرد می‌شود تا حالت بلوری منظم بگیرد، ولی اگر این عمل را با سرعتی در حد سقوط ۱۰۰۰۰۰ درجهٔ سلسیوس در یک چشم بر‌هم زدن باشد چه وضعی پیش می‌آید؟ اتم‌ها در جا منجمد می‌شوند و ماده‌ای شیشه‌مانند تولید می‌کنند. در این فرآیند گاهی آلیاژهای عجیبی پدید می‌آیند. یکی از آن‌ها مثلاً آلیاژ آهن، بور و سیلیسیم است که خواص مغناطیسی آهن و سختی شیشه را دارد و خورده نمی‌شود. امروزه این آلیاژ در ترانسفورماتور‌های الکتریکی استفاده می‌شود و می‌تواند سالانه چندین میلیون دلار صرفه‌جویی به همراه داشته باشد.

در تکنیک دیگر فلزات را از طریق شیمیایی با هم ترکیب می‌کنند و موادی بین فلزی می‌سازند. این مواد برعکس آلیاژها، خواصی دارند که به طور قابل ملاحظه‌ای از فلزات اولیه متفاوت است. یکی از این ترکیبات ترکیب بین فلزی Al-Ti است. برخلاف اکثر آلیاژها، این آلیاژ استحکام خود را در دماهای فوق‌العاده بالا هم حفظ می‌کند. شاید ماشینی که در آینده سوار می‌شوید موتوری با کارایی بالا و وزنی به سبکی آلومینیوم-تیتانیوم داشته باشد.

برچسب‌ها: احساس, علمی: شیمی - فیزیک